ชีวิตประจำวันที่มีเพื่อนที่ร่าเริงเกินจำเป็น คอยเล่นมุกบ้าบอตลอดเวลา และไม่ทำการบ้านมาเป็นประจำ คงจะไม่แปลกประหลาดนัก ถ้าไม่มีผอ.โรงเรียนเป็นอดีตนักมวยปล้ำมืออาชีพ มีรุ่นพี่ที่ขี่แพะมาโรงเรียนทุกวัน หรือมีเพื่อนเป็นหุ่นยนต์ซึ่งอาศัยอยู่กับศาสตราจารย์เด็กอัจฉริยะและแมวพูดได้ และถึงอย่างนั้นไม่ว่าจะแปลกแค่ไหน นางาโนฮาระ มิโอะ เด็กสาวผู้มีชีวิตปกติธรรมดาก็ยังคงใช้ชีวิตปกติธรรมดาต่อไป
สามัญ ขยันรั่ว
日常 (Nichijou)
My Ordinary Life
INFO
ผู้กำกับ : อิชิฮาระ ทัตสึยะ
เรียบเรียงองค์ประกอบ : ฮานาดะ จุกกิ
ออกแบบตัวละคร : นิชิยะ ฟุโทชิ
กำกับศิลป์ : อุโนงุจิ โจจิ
กำกับเสียง : สึรุโอกะ โยตะ
กำกับภาพถ่าย : ทาคาโอะ คาซุยะ
ตัดต่อ : ชิเงมุระ เค็งโงะ
สตูดิโอ : Kyoto Animation
ประเภท : ขำขัน, ชีวิตประจำวัน
ต้นฉบับ : มังงะ
ผู้เขียน : อาราอิ เคย์อิจิ
ลิขสิทธิ์ญี่ปุ่น : KADOKAWA
ลิขสิทธิ์ไทย : Zenshu (มังงะ), DEX (อนิเมะ)รายชื่อนักพากย์
ไอโออิ ยูโกะ : ฮอนดะ มาริโกะ
นางาโนะฮาร่า มิโอะ : ไอซาวะ ไม
มินาคามิ ไม : โทงาชิ มิสุซุ
ชิโนโนเมะ นาโนะ : ฟุรุยะ ชิสุกะ
ศาสตราจารย์ : คอนโนะ ฮิโรมิ
ซากาโมโต้ : ชิราอิชิ มิโนรุ
https://www.youtube.com/watch?v=CD6VdVDVDXI
[yasr_multiset setid=7 show_average=’no’]
Nichijou สามัญขยันรั่ว คือการ์ตูนที่เล่าถึงชีวิตประจำวันของผู้คนในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง โดยมีตัวเอกเป็นก๊วนสาว ยุกโกะ-มิโอะ-ไม แห่งห้อง 1-Q กับเหล่าสมาชิกศูนย์วิจัยชิโนโนเมะ เป็นตัวเอกหลัก แต่ถึงแม้จะบอกว่ามีตัวเอก ในบางครั้งบางจังหวะนั้นเรื่องก็ดำเนินโดยตัวละครอื่นๆ เหล่าตัวหลักไม่ได้มีบทบาทโดยสิ้นเชิงอยู่ไม่น้อย
การ์ตูนเรื่องนี้เป็นการ์ตูนแก๊กที่โดดเด่นในด้านมุกเงิบ เจอเล่นแต่ละทีก็ต้องเงิบอ้าปากค้างไปตามๆ กัน มุกแต่ละมุกล้วนเป็นเอกลักษณ์เป็นอย่างยิ่งเพราะคงไม่มีการ์ตูนเรื่องอื่นกล้าเล่นมุกอะไรแบบนี้อีกแล้ว มุกบางมุกก็เล่นใหญ่ชนิดจากเงิบก็กลายเป็นขำ จากขำก็กลายเป็นเงิบอีกรอบ บางทีก็ยังหาทางแทรกมุกแปลกๆ เข้าไประหว่างมุกใหญ่ๆ อีกต่างหาก
จุดเด่นอีกอย่างของเรื่องนี้คือการนำเรื่องทั่วไปในชีวิตประจำวันมาเล่นเป็นมุกได้อย่าง…จะว่าลื่นไหลก็พูดยาก เพราะก็มักจะมาในรูปแบบมุกเงิบๆ อยู่เสมอ แต่ก็เป็นการนำเรื่องปกติทั่วไปมาล้อเลียนได้อย่างดี ทั้งนี้ทั้งนั้นบางอย่างคนไทยอาจจะไม่คุ้นเคยเพราะเป็นวัฒนธรรมของประเทศญี่ปุ่น ดังนั้นอาจจะมีบางเรื่องที่งงไปบ้าง
ในแต่ละตอนนั้นจะมีการแทรกมุกเล็กๆ น้อยๆ ที่เหมือนกันทุกตอน เช่นมุกเป่ายิ้งฉุบระหว่างนาโนะกับศาสตราจารย์ที่มักจะจบลงด้วยการที่ฟังก์ชันแปลกๆ ของนาโนะทำงานทุกที หรืออย่าง Helvetica Standard ที่เป็นการ์ตูนอีกเรื่องของผู้เขียนคนเดียวกัน ซึ่งไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกันเป็นพิเศษนอกจากในบางครั้งจะเห็นตัวละครต่างๆ อ่านการ์ตูนเรื่องนี้อยู่เท่านั้น นอกจากนี้ในแต่ละตอนก็ยังมีการแทรกฉากสวยๆ กับการเคลื่อนไหวเบาๆ มาให้ได้ชมกัน ซึ่งก็อาจจะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลยก็ได้
งานภาพนั้นต้องเรียกได้ว่าค่อนข้างจะหลุดออกมาจากภาพของอนิเมะเรื่องอื่นๆ ของ Kyoto Animation พอสมควร คาดว่าส่วนหนึ่งเพราะต้องการคงเอกลักษณ์จากในฉบับการ์ตูนมังงะ และอีกส่วนหนึ่งก็เพราะเน้นให้ภาพเหมาะกับมุกเงิบๆ ซึ่งก็เหมาะกันดีจริงๆ
ในส่วนของดนตรีประกอบนั้น ทั้งเพลงเปิดที่ได้วง Hyadain ทั้งสองเพลงก็ล้วนทำได้ดี และเพลงปิดในครึ่งแรก Zzz ก็น่ารัก ฟังสบาย แถมยังมีหลายเวอร์ชัน ทั้งเวอร์ชันปกติ บอซซาโนวา และอะแคปเปล่า หรือในครึ่งหลังที่พี่แกเล่นเปลี่ยนเพลงปิดไม่ซ้ำกันในแต่ละตอน แต่ทุกเพลงก็ล้วนแต่เข้ากับวิดีโอที่แสดงถึงชีวิตประจำวันแปลกๆ ของเหล่าตัวละครได้ดีเกินคาด อีกทั้งดนตรีประกอบภายในอนิเมะในทุกจุดก็ใส่ได้อย่างลงตัว ช่วยเพิ่มอารมณ์ให้กับแต่ละฉากได้เป็นอย่างดี
