[Interview] วัยเรียน…วัยเรื้อน กับ Tama Toma

ใครที่ติดตามอ่านคอนเทนต์ของ minimore.com ของค่ายบันบุ๊คส์และแซลมอน หรือติดตามไลค์เพจนักวาดในวงการอิลลัสคงไม่พ้นต้องรู้จักเธอคนนี้แน่ ๆ Tama Toma เจ้าของลายเส้นสีดำ ๆ บนพื้นสีขาว ๆ ที่เรียบง่ายแต่มีสตอรี่สุดรั่วที่อ่านแล้วฝังลึกในใจเลยทีเดียว เธอคนนี้แหละที่เขียนเรื่อง “เมจิคัลเกิน นันทพร” ในมินิมอร์ และ “Notice Me, Senpai” ในเพจของเธอซึ่งล่าสุดเพิ่งทำรวมเล่มขายในงาน OC Only Event 2 แล้วหมดภายในไม่ถึงครึ่งชั่วโมง! อะไรกันนะที่ทำให้เธอสร้างการ์ตูนมัธยมได้ตราตรึงใจผู้อ่านขนาดนี้ เราไปคุยกันเถอะ

อยากให้เล่าความเป็นมาเกี่ยวกับการวาดรูปของตนเอง

ทีแรกวาดบนผนังบ้านค่ะ ต่อมาก็วาดลงกระดาษ ทั้งวาดในหนังสือเรียน วาดลงกระดาษทดตอนสอบเลข เป็นเช่นนี้เรื่อยมาจนถึงตอนม.ต้น / ม.ปลาย ที่ได้เมาส์ปากกาอันแรก ก็วาดเล่นกับเพื่อนบนเน็ต จนต่อมามีบล็อกเอ็กซ์ทีน ก็วาดรูปลงบล็อกจนกลายเป็นสไตล์งานปัจจุบันค่ะ

ทุกวันนี้โต๋มะทำงานอะไรบ้าง

ตอนนี้เรียนต่อโทอยู่ค่ะ งานหลักที่วาดคือเมจิคัลเกิน นันทพร

แล้วมีที่มาที่ไปอย่างไรจึงมาเขียนเรื่อง “เมจิคัลเกิน นันทพร” กับมินิมอร์ได้

บก.ของมินิมอร์ทักมาในเพจว่าสนใจเขียนเรื่องสั้นมั้ย ทางเราเลยวาดนันทพรตอนที่ 1 ส่งไป ทีแรกนึกว่าเพี้ยนไปเขาจะไม่รับ แต่เขาก็รับค่ะ… (ดีใจ 5555)

ผลงานของโต๋มะมักมีลายเส้นเรียบ ๆ แต่มาเหนือด้วยคาแร็กเตอร์จนคนเห็นแล้วลืมไม่ลง ไม่ว่าจะเป็น บาบาร่า จากเมจิคัลเกิน นันทพร หรือรุ่นพี่ในโนทิสมี เซ็นไป โต๋มะมีที่มาของไอเดียในการออกแบบคาแร็กเตอร์เหล่านี้จากไหน

คอนเซ็ปต์ของแทบทุกอย่างที่เราวาดคือทำร้าย (?) ภาพจำที่ทุกคนมีต่อการ์ตูนแนวนั้นค่ะ อย่างบาบาร่าที่ควรเป็นตัวมุ้งมิ้ง คู่หูของสาวน้อยเวทมนตร์ ก็ทำให้มันกลายเป็นตัวที่…ดูสับสนว่าน่ารักหรือน่าอะไร รุ่นพี่จากโนทิสมี ก็เอามาจากพระเอกการ์ตูนตาหวานที่ต้องคางยาวหัวชี้ ก็เอาให้คางยาวหัวชี้สุดขีดไปเลย

คิดว่าชีวิตวัยเรียนของโต๋มะมีส่วนที่ทำให้เขียนการ์ตูนมัธยมได้เรื้อนขนาดนี้หรือเปล่า

โดยทางอ้อมแล้ว… ใช่ค่ะ (หัวเราะ) จริง ๆ ชีวิตวัยเรียนของเรามันธรรมดาค่อนไปทางจืดชืด (ดีกว่านันทพรนิดนึง) เลยทำให้เราอยากสร้างการ์ตูนแฟนตาซี (เรื้อน) มาหักลบกับความชืดของชีวิตจริง

มีความใฝ่ฝันเกี่ยวกับการวาดรูปอย่างไร

วาดแล้วทำให้คนหัวเราะได้ค่ะ

ตลอดที่ผ่านมา โต๋มะมองเห็นความเปลี่ยนแปลงในวงการการ์ตูนไทยอย่างไรบ้าง และคิดว่าในอนาคตจะเป็นอย่างไร

ส่วนตัวแล้วเราไม่ค่อยรู้เรื่องในวงการการ์ตูนไทยเท่าไหร่ แต่เท่าที่เห็นก็ดูคึกคักขึ้นเรื่อย ๆ นะคะ  ส่วนเรื่องในอนาคตนี่ไม่ขอเดาดีกว่า เป็นคนเก็งอะไรแบบนี้ไม่เป็นจริง ๆ ค่ะ (หัวเราะ)

คิดว่าสิ่งสำคัญที่สุดของการสร้างการ์ตูนขึ้นมาสักเรื่องคืออะไร และโต๋มะมีคำแนะนำแก่น้อง ๆ ที่อยากเขียนการ์ตูนเป็นเรื่อง ๆ หรือเขียนเป็นอาชีพอย่างไรบ้าง

สิ่งสำคัญเลยคือการเล่าเรื่องค่ะ โดยส่วนตัวเชื่อว่าการ์ตูนจะสนุกหรือไม่สนุกมันวัดกันตรงนี้ ต่อให้พล็อตเรื่องจะเก่าอย่างนิทานกระต่ายกับเต่า มันก็สนุกได้ด้วยการเล่าเรื่อง ทักษะการเล่าเรื่องสามารถขัดเกลาได้โดยการอ่านหนังสือการ์ตูนหลาย ๆ แนว บางเรื่องเด่นฉากบู๊ บางเรื่องเด่นฉากซึ้ง อ่านแล้วพยายามจับจังหวะของแต่ละแนวให้ได้ แล้วเอามาปรับใช้กับเรื่องของเราเอง จะทำให้เล่าเรื่องได้ดีขึ้นค่ะ

สำหรับน้อง ๆ ที่อยากเขียนการ์ตูน แนะนำให้วาดแล้วอัพลงเน็ตค่ะ ไม่ว่าจะทางเฟซบุ๊ก บล็อก ฯลฯ เพื่อให้มีคนเห็นงานเราก่อน แล้วทยอยอัพงานเรื่อย ๆ (อย่าดองเพจแบบพี่นะคะ….) วาดแนวที่เราชอบ เพราะมันจะกลายเป็นสไตล์ของเรา วันหนึ่งเมื่อทุกอย่างถูกที่ถูกเวลา น้อง ๆ จะเจอทางไปต่อเองค่ะ ไม่ว่าจะมีฐานคนอ่านเยอะจนสามารถพิมพ์ขายเองได้ หรือมีใครติดต่อมาขอให้ไปร่วมงานด้วยก็ตาม l

ติดตามผลงานของโต๋มะเพิ่มเติมได้ที่เพจ Tama Toma และเปิดประสบการณ์ความเรื้อนกับนันทพรได้ที่ minimore.com
ในโอกาสนี้อนิไทม์ขอขอบคุณทั้งโต๋มะและมินิมอร์ที่เอื้อเฟื้อภาพประกอบด้วยครับ